ကျွန်တော် မှာအိမ်ရှိတယ်။ အိမ်ဆိုတာ က ခင်များတို့မှာလည်းရှိလိမ့်မယ်။ အိမ်ဆိုတာကို ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်ဘယ်လိုဖွင့်လည်း မသိပေမယ့် ကျွန်တော်ဆိုလိုချင်တဲ့ အိမ်ရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က တစ်ခုရှိတယ်။ အိမ်အမှတ် ၂၅တဲ့။ ကမ်းနားလမ်းမှာရှိတာ။ ကျွန်တော်မွေးကတည်းက နေခဲ့တဲ့ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီး။ ရေနံချေးတွေလဲ သုတ်ထားတာမှဝလို့။ အိမ်ကြီးက ကျွန်တော်မျက်လုံးထဲမှတ်မိသေးတယ်။ ဝရံတာဆို မိုးတွင်းပိုင်းဆို မိုးတစ်အား ပက်တော့ တာလဘတ် လို့ခေါ်တဲ့ မိုးအကာကြီးအုပ်ထားတယ်။ အိမ်က မြို့ရဲ့ စျေးကြီး အရှေ့မှာ ဆိုတော့ သူများ အိမ်တွေလိုဆိတ်ငြိမ်မှုမရှိဘူး။ အမြဲတမ်းလိုလို လူမပြတ်ဘူး။ မျက်လုံးထဲမှာတောင် မြင်နေရသေးတယ်။ ၄ပေ စလောင်းက လာတဲ့ သတင်းတွေဖွင့်ထားတယ်။ အိမ်အတွင်းပိုင်းက ခပ်မှိုင်းမှိုင်းနဲ့ အိမ်ရှေ့ ခန်းမှာ ဘွဲ့ ဓာတ်ပုံတွေတောင် သိပ်များများစားစားမရှိသေးဘူး။ ဘကြီး က လိုင်းမမိသေးတဲ့ ရေဒီယို ကို လှည့်နေတယ်။ သတင်းမလာခင် ဆိုင်းသံလေးဆို နားထဲစွဲနေတာပဲ။ စူပါကပ်အဖြူလေး တစ်စီးရှိမယ်။ အိမ်ရှေ့ပလက်ဖောင်းမှာတော့ “အဆွေတော်” ဆိုတဲ့ နာရီပြင်ဆိုင်သေးသေးလေးရှိတယ်။ အဲ့ဒီအိမ်က ကျွန်တော့်ကိုယ်ပိုင်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပ...